Το ερευνητικό πρόγραμμα Μάθηση μέσω Σχεδιασμού, είναι μια συνεργατική προσπάθεια μεταξύ των ερευνητών που εδρεύουν στο Πανεπιστήμιο του Illinois και στο Πανεπιστήμιο του RMIT, με την υποστήριξη μιας τεχνικής ομάδας ανάπτυξης του Common Ground Publishing. Το πρόγραμμα στηρίζεται σε περισσότερα από είκοσι χρόνια πρακτικής και θεωρητικής έρευνας των Kalantzis και Cope, και εξακολουθεί να οικοδομεί πάνω στις θεωρίες Πολυγραμματισμών και της Νέας Μάθησης
Η Μάθηση μέσω Σχεδιασμού είναι μια προσπάθεια αντιμετώπισης των αναδυόμενων αναγκών των νέων εκπαιδευομένων μέσα από την εντατική πρακτική και επαγγελματική ανάπτυξη και παιδαγωγική κατάρτιση των εκπαιδευτικών. Οι εκπαιδευτικοί που συμμετέχουν στο πρόγραμμα Μάθηση μέσω Σχεδιασμού εμπλέκονται ως αναστοχαστικοί επιστημονικοί συνεργάτες.
Η προσέγγιση Μάθηση μέσω Σχεδιασμού δεν επιχειρεί να προτείνει ένα αυστηρά καθορισμένο παιδαγωγικό πλαίσιο και μέθοδο τεκμηρίωσης της μάθησης. Αντίθετα, στόχος της είναι να αποσαφηνίσει το σχήμα και τη μορφή της παιδαγωγικής, των διαφόρων Γνωστικών της Διαδικασιών και της μετακίνησης από τη μια γνωστική διαδικασία στην άλλη, ό, τι και αν αυτό μπορεί να σημαίνει για την παιδαγωγική. Για αυτό το λόγο, έχει δημιουργηθεί ένας αριθμός παιδαγωγικών διαδρομών, που συνδέουν τις έννοιες της Μάθησης μέσω Σχεδιασμού με μερικά γνωστά παιδαγωγικά σχήματα όπως η ταξινομία του Bloom και με ορισμένες προγενέστερες ερευνητικές ιδέες και προσπάθειες ανάπτυξης του έργου.
Η ερευνητική ομάδα του έργου, μαζί με τους εκπαιδευτικούς που συμμετέχουν στην έρευνα, έχουν σχεδιάσει χρησιμοποιήσει, και ανασχεδιάσει το θεωρητικό πλαίσιο της Μάθησης μέσω Σχεδιασμού, το οποίο αποτελεί ταυτόχρονα εργαλείο σχεδιασμού και ένα είδος παιδαγωγικής ‘σκαλωσιάς’ για την κατάκτηση των «γνωστικών διαδικασιών». Τα συμπληρωμένα πλαίσια αναδεικνύουν τη διαδικασία σχεδιασμού, αλλά και τις αποφάσεις των εκπαιδευτικών που κρύβονταν πίσω από αυτή με τέτοιο τρόπο ώστε να ενθαρρύνεται η αξιολόγηση, ο αναστοχασμός και ο επανασχεδιασμός.
Το πλαίσιο βρίσκεται σε ένα διαδικτυακό περιβάλλον εργασίας, το οποίο οι εκπαιδευτικοί χρησιμοποιούν για το σχεδιασμό και την τεκμηρίωση της διδακτικής τους πρακτικής στην τάξη. Ολοκληρωμένα σχέδια-για-μάθηση ανταλλάσσονται μεταξύ συναδέλφων εκπαιδευτικών μέσω μιας διαδικτυακής πλατφόρμα σχεδίασης και δημοσίευσης.
Το πρόγραμμα Μάθηση μέσω Σχεδιασμού προβλέπει ένα μέλλον, όπου οι εκπαιδευτικοί είναι συγγραφείς και παραγωγοί μάθησης – μια κίνηση που θα βγάλει τον εκπαιδευτικό από την απομόνωση της τάξης του και τον καταναλωτισμό της μαζικά παραγόμενης γνώσης που του είχε επιβληθεί και θα του δώσει ένα νέο ρόλο ως δημιουργό της γνώσης και παράγοντα επιφορτισμένο με την εξασφάλιση του αγαθού της μάθησης. Σε αυτό το μέλλον, τα σχολεία θα λειτουργούν ως κοινότητες που παράγουν γνώσεις.
Το πρόγραμμα προσπαθεί να απαντήσει σε μια σειρά από ερωτήματα όπως: Τι συμβαίνει όταν οι εκπαιδευτικοί αρχίσουν να παράγουν αντί να καταναλώνουν γνώσεις; Πώς οι εκπαιδευτικοί θα αντιμετωπίσουν τη μετάβαση της διδακτικής πράξης από την ιδιωτική στη δημόσια σφαίρα; Πώς θα διασφαλιστεί η ποιότητα των δημοσιευμένων εργασιών; Το ότι οι εκπαιδευτικοί μπορούν να συγγράψουν, να δημοσιεύουν και να μοιραστούν τη διδακτική τους πρακτική, σημαίνει και ότι οι συνάδελφοί τους θα χρησιμοποιήσουν αυτούς τους εκπαιδευτικούς πόρους; Γιατί θα πρέπει η κ. Smith να είναι και συγγραφέας και εκπαιδευτικός;
ΕπιστημονικοίΣυνεργάτες
Dr Eugenia Arvanitis, University of Patras, Greece
Dr Peter Burrows, RMIT University, Melbourne, Australia
Dr Anne Cloonan, Deakin University, Melbourne, Australia
Rita Van Haren, Lanyon Cluster of Schools, Australian Capital Territory
Mary Neville, Queensland Department of Education, Brisbane, Australia
Dr Helen Smith, RMIT University, Melbourne, Australia
Dr Keiju Suominen, Helsinki, Finland
Prof. Nicola Yelland, Hong Kong Institute of Education