Τι; Ένα ρεπερτόριο πρακτικής αναφέρεται στο άθροισμα των διαθέσιμων εργαλείων, τεχνικών, στρατηγικών, τακτικών, τρόπων εργασίας,
εμπειρογνωμοσύνης και τεχνογνωσίας από το οποίο ένας επαγγελματίας μπορεί να αντλήσει, να επιλέξει, ή / και να συνδυάσει για να αντιμετωπίσει γνωστές και νέες καταστάσεις ή να επιτύχει ένα συγκεκριμένο σκοπό. Όσο πιο εκτεταμένο και καλά ανεπτυγμένο είναι το ρεπερτόριο πρακτικής ενός επαγγελματία τόσο πιο πιθανό είναι αυτός να μπορεί να ανταποκριθεί κατάλληλα και αποτελεσματικά στις προκλήσεις που θέτει η εργασία και η συνεργασία με ανθρώπους με ποικίλα ενδιαφέροντα, διαθέσεις και υπόβαθρα. Η έννοια του ρεπερτορίου πρακτικής, στο πλαίσιο της Μάθησης μέσω Σχεδιασμού, είναι ανοιχτή και θεμελιώνεται αποφασιστικά και στην πράξη και στη θεωρία, ενώ αναπτύσσεται πλήρως μόνο μέσω της συζήτησης, του διαλόγου και της κριτικής και είναι αποτέλεσμα της επαναληπτικής και επαναλαμβανόμενης εφαρμογής, του αναστοχασμού, του σχεδιασμού και του επανασχεδιασμού.
Ένα ρεπερτόριο πρακτικής αναπτύσσεται μέσω της πράξης που το καθιστά δυνατό.
Γιατί; Ένα εκτεταμένο και την καλά αναπτυγμένο ρεπερτόριο πρακτικής παρέχει τα θεμέλια για μια εκλεπτυσμένη επαγγελματική προσπάθεια και την επαγγελματική εμπειρογνωμοσύνη – προβλέπει την εκούσια και προσεγμένη επιλογή μεταξύ των Γνωστικών Διαδικασιών και των παιδαγωγικών εργαλείων και την αντιστοίχιση αυτών με τις ανάγκες των μαθητών πάντα στο πλαίσιο των υπό μελέτη γνωστικών πεδίων.
‘Ο Νόμος του Ashby για την Απαιτούμενη Ποικιλία [9], αναφέρει ότι «η ποικιλία απορροφά την ποικιλία και καθορίζει τον ελάχιστο αριθμό των κρατών που είναι αναγκαία για έναν ελεγκτή ώστε να ελέγξει το σύστημα ενός δεδομένου αριθμού κρατών. Για παράδειγμα, ο αριθμός των ψηφίων (bits) που είναι αναγκαία σε έναν ψηφιακό υπολογιστή για να παραγάγει μια απαιτούμενη περιγραφή ή υπόδειγμα.’
Επομένως, όσο πιο πολύπλοκο είναι ένα σύστημα τόσο πιο περίπλοκες πρέπει να είναι οι «εισροές» στο σύστημα αυτό, ώστε να επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί, τον τρόπο που δημιουργεί αποτελέσματα, και κατ ‘επέκταση τον τρόπο που διατηρεί τη βιωσιμότητά του. Οι τάξεις των μαθητών από διαφορετικά υπόβαθρα και με εκλεκτικούς βιόκοσμους, ενδιαφέροντα και εκπαιδευτικές ανάγκες, απαιτούν εκπαιδευτικούς με ένα ευρύ φάσμα παιδαγωγικών δεξιοτήτων και πρόσβαση σε ένα ευρύ φάσμα εργαλείων και διαδικασιών, καθώς επίσης και την τεχνογνωσία για την αποτελεσματική ανάπτυξη και χρήση αυτών των εργαλείων.
Η Μάθηση μέσω Σχεδιασμού είναι ένα μέσο που επεκτείνει το ρεπερτόριο πρακτικής – δεν πρόκειται για σωστό ή λάθος, αλλά για διαδικασία απόφασης του ποια Γνωστική Διαδικασία θα χρησιμοποιηθεί, ποια εργαλεία ή τι τακτικές, σε ποιες περιστάσεις και για ποιους σκοπούς. Η Μάθηση μέσω Σχεδιασμού στοχεύει στην επέκταση των επιλογών και των παιδαγωγικών απαντήσεων που είναι στη διάθεση των εκπαιδευτικών, ώστε να υπάρχει η κατάλληλη και αποτελεσματική παρέμβαση για κάθε περίσταση και για κάθε μαθητή.